Zo greep Marie-José een kans in de crisis met beide handen aan – en is nu zelf ondernemerscoach
Trots vierde Marie-Jose begin dit jaar nog het twintigjarig bestaan van haar bedrijf in trainingen en werkvloercoaching in de ouderenzorg. Maar tijdens de opzet van een grote campagne, sloeg de coronacrisis toe. Alle uitstaande offertes werden gecanceld.
“Daar zat ik. Zonder werk, zonder inkomen. En toen hield het op.”
Online? Geen optie
De coronamaatregelen waren funest voor het werk van Marie-José: “De trainingen die ik doe, zijn allemaal praktijktrainingen, met mensen. Dat was met de coronamaatregelen natuurlijk geen optie meer. Daarbij hadden ze in de ouderenzorg wel wat anders aan hun hoofd dan bij mij een cursus volgen. Ik wist echt niet hoe ik verder moest.”
Zoals veel collega-ondernemers bekeek ook Marie-José de opties om online verder te gaan. Maar ook dat bleek binnen haar vakgebied lastig. “Online trainingen geven zag ik niet zitten. Hoe ga je dan om met moeilijk gedrag van een bewoner met dementie? Maar ook de coaching zag ik niet zitten. Dat zijn dingen, dat gaat gewoon niet via een scherm.”
Ten einde raad
Voor Marie-José en haar bedrijf, dat al drie crisissen en privéproblemen overwon, leek het einde opeens gevaarlijk dichtbij. Tot ze via een nieuwsbrief van de Kamer van Koophandel geattendeerd werd op het Nederland Leert Door-traject. “Ik dacht: baat het niet, dan schaadt het niet. Dit gaat nú mis. Ik ga nu, na twintig jaar, failliet. En daar baalde ik zo ontzettend van dat ik dacht: alle adviezen zijn welkom.”
Ondertussen liepen ook haar pogingen elders een baan te krijgen (Marie-José is van oorsprong logopediste) op niets uit. “Ik had me op alle vacaturesites aangemeld, maar zonder diploma’s krijg je gewoon niks. Ik gaf ook nog biodanzales naast het training geven, maar ook dat was helemaal stilgevallen. Ik wist het echt niet meer. Ik was, achteraf gezien, echt ten einde raad.”
De vinger op de zere plek
Maar dan is het september, en heeft Marie-José, die zich als een van de eersten had aangemeld, haar eerste gesprek met een coach van IMK. Een gouden greep. “Ik bleek een coach te hebben die zelf ook trainer en coach was bij bedrijven. Dat was zo’n toevalstreffer.” Hij begrijpt dan ook goed waar Marie-José zo mee worstelt: “Hij snapte de onmacht die ik voelde om mijn bedrijf voort te zetten.”
Haar coach weet de vinger al snel op de zere plek te leggen. “Wat hij heel snel doorhad, was dat ik veel te veel aan het doen was, en ik in mijn paniek alles aangreep wat er maar was. ‘Weken van zestig uur, terwijl er geen inkomen is’, benadrukte hij. ‘Wat vind je nou echt belangrijk?’ Dat vond ik echt een hele goeie. Wat vind ik nu, op dit moment, belangrijk?”
‘Wauw’
Voor Marie-José was het antwoord op die vraag duidelijk:“Mijn bedrijf overeind houden”. Het bracht haar coach op een idee. “Hij vroeg me hoe ik het zou vinden om voor het IMK te komen werken als ondernemerscoach. En dat terwijl ik dacht: dat online coachen gaat helemaal niet, maar ik merkte dus dat dat heel goed ging.” Een dag later belde haar coach: het is geregeld. “Ik dacht: wauw.”
Prioriteiten stellen
Terugkijkend op de gesprekken met haar coach gaf vooral het boven water krijgen van haar prioriteiten haar een belangrijk inzicht. “Wat wil je nou werkelijk, dat was voor mij heel goed. Niet alleen met je hoofd, maar ook met je hart. Waar ga je voor, wat is je drive, waar zou je trots op zijn? En dan niet alleen als ondernemer, maar ook als mens.”
Het deed Marie-José beseffen dat ze verder wilde in de ondernemerscoaching. “In december begin ik aan een vervolg op de loopbaancursus die ik eerder al heb gedaan. Ik wil zo veel mogelijk tools in handen hebben om andere mensen te begeleiden. Als ik klaar ben, kan ik als erkend loopbaancoach in heel Nederland aankloppen vanuit mijn bedrijf om mensen verder te helpen.
Oude liefde roest niet
Dat is natuurlijk prachtig, maar: oude liefde roest niet. “Ik wil dan terug naar al die opdrachtgevers in de ouderenzorg waar veel mensen worstelen met hun duurzame inzetbaarheid en vitaliteit. Als loopbaanbegeleider wil ik ze daarin ondersteunen.
Dan is de cirkel weer rond.”
Ze ziet de toekomst van haar bedrijf vol vertrouwen tegemoet. “Hier kan ik de komende vijftien jaar mee door. Ik hoop natuurlijk niet dat er nog meer crisissen komen, maar nu weet ik: dit kan men ook online doen. Dus als er een periode komt met minder trainingsopdrachten, dan kan dit altijd.”
